Ten Things... I learned in Pediatrics

I wasn't keen on shifting rotations. Ganun talaga ano? Pag comfortable ka na sa isang lugar, kailangan mo nang mag-move-on. So mula sa mga buntis, mga kids naman kami. Medyo kailangang mag-adjust kasi mini-version ng mga big people ang pasyente namin.


1. Dapat laging prepared.

Sa Pedia bumalik ang pagiging OC ko sa gamit. Kasi hindi naman lahat provided ng QMMC at minsan wala ding gamit ang mga pasyente. Para mabilis nalang ang gamutan, dapat prepared lagi ang extra IV cannula, syringes, alcohol at bulak.

Ang aking "duty box" sa Pedia Ward.

2. Beware of the kick, the wail and the bite.

Yan ang arsenal ng mga bata pag kinuha mo na ang kamay nila para lagyan ng IV o kumuha ng dugo. Hindi lang iisang beses kong kinailangang ipatali o ipabalot sa kumot yung mga bata para lang makuhanan ng dugo. At hindi nawalan ng araw na hindi ako nasipa ng isang bata sa ward.

3.  Huwag abusado.

Mababait ang mga Pedia residents to the point na magiging friends mo talaga sila. Mabait na nga sila diba, so dapat wag abusuhin. Wag sagutin. Wag dayain. Wag mag-shortcut sa mga gawain. Yung mga ginagawa ng JIs kayang kaya nilang gawin, kaso kaya nila pinapagawa sa amin para matuto.  

4. Huwag masyadong chismosa.

Ang chismis lumalaki nang lumalaki sa bawat bibig na pagsalinan nito. At sa pedia, maraming mga naging bulung-bulungan. So kung may narinig, magtanong muna sa mga taong involved bago maniwala. O mas mabuti, wag nalang makinig.

5. Huwag patulan ang anxious parents.

Pag iyak na nang iyak si baby, nakakainis pa yung sasabihin ng parents na ikaw ang dapat hanapin kasi sasaktan namin sila. Hello. Kung hindi niyo pinapabayaan ang anak niyo, hindi yan magkakasakit nang ganyan.

6. Minsan, kailangan mong maging passive.

Kung hindi, mapapa-away ka lang. Period. Walanangkasunod.

7. Huwag assuming.

Hindi dahil mabait sa iyo ang mga tao, crush ka na nila. Minsan, mabait lang talaga sila. 

8. Patients = Patience.

Sa mga batang makukulit at maiingay. Pero lalo na sa mga nanay at tatay na makukulit at maiingay.

9. Hindi masamang magtanong.

Gaya ng sabi ko nung nasa OB, paano ka matututo kung hindi ka magtatanong, diba?

10. Honor comes first, excellence follows. 

Aanhin mo ang pagiging "excellent" kung hindi mo ito nakuha sa honorable na paraan, diba?

Scut scut scut.
Dengue census everyday. 

Ten Things... I learned in OB Rotation

At first kinabahan ako nung nalaman kong OB-Gyne ang unang rotation ko bilang Junior Intern. Nag-eenjoy ako sa OB sa lectures lalo na nung OB1 (Pregnancy and Stuf -- lagot ako kay Dra. Guerrero dahil hindi ko alam ang course description) pero isa pa din ito sa mga specialization na mahina ako. At syempre, dahil dating "Labor Hospital" ang QMMC, bumabaha din kadalasan ng mga nanganganak. Dahil ito ang first rotation ko, madami akong natutunan, sa skills, sa pakisasama, at higit sa lahat, sa pagiging doctor.

The QMMC Delivery Room
Bago kami mag-shift ng rotations, sinimulan ang pagrerenovate ng LR-DR complex ng QMMC. Ito ang "before".

1. Pag naipasok mo na, idiretcho mo na.

Kasi mahirap pag binawi mo pa, baka lalong magbulge. Lalo na kung g18 ang IV cannula, gaya ng laging ginagamit sa OB.

2. Pagpuputok na, umiwas ka na.

Lalo na pag premature, tumatalsik talaga yan. Water bag ang tinutukoy ko ha. Ang dudumi ng isip niyo.

3. Matutong makisama, hindi lang kayo ang JI sa mundo.

Actually mas nakakasama -- at nag-enjoy makasama -- pa nga namin ang mga JI from other schools. Dito ko nakilala sina Raj, Angie, Andrian at Wendell.

With my duty team co-clerks: Raj (UPHS-Binan), Angie (UERM), Lei (SBCM), me!!, and Wendell (UPHS-Binan).

4. Refer accordingly.

Wag matakot mapagalitan. Clerk ka nga eh. Junior Intern. Ikaw ang pinakamababa sa hospital food chain, pero may mga buhay na nakasasalalay na din sa'yo. Kaya kung di mo alam ang gagawin mo, magtanong ka. Nakakahiyang maging tanga pero mas nakakahiya yung tanga ka na nga, wala ka pang ginawa.

5. Dyphen-Butor-Dyphen.

Yan ang cocktail na binibigay pag may gusto kaming patulugin na pasyente. Effective naman. Just check for baseline BP at O2 Saturation.

6. Respect begets respect.

Lalo na sa mga seniors. May mga nakakainis sa kanila, na minsan parang impossible ang pinapagawa (lalo na nung first days namin), may mga ang toxic mag-utos. Pero ganun talaga. May mga residents din naman kasi na papagaanin ang buhay mo, at ipapaliwanag sa iyo kung bakit mo kailangang gawin ang mga kailangan mong gawin. Pinagdaanan din nila ang pinagdadaanan namin.

7. Caffeine + Needles --> not a good idea.

Nalaman ko yan nung minsang magpadeliver ako ng iced coffe mula sa McDonalds. Gising nga ako, hindi naman makapag-insert ng IV line o extract ng dugo. Nangangatog kasi ako. Kaya ayun, hanggang nag-umaga na, hindi ako nakapag-insert ng IV. Straight cath lang.

8. Hinahon lang.

Minsan, kailangan mong maging mahinahon lalo na pag nininerbyos na ang pasyente mo. Wag mo nalang ipahalatang first time mong magiinsert ng foley catheter o mageextract ng dugo. Deep breaths lang para di nila mapansin na nangangatog din ang kamay mo habang nililinis mo ang paglalagyan ng IV line.

9. Kumain bago magreport for duty.

Either magugutom ka buong gabi or maiinis sayo ang groupmates mo pag umaalis ka bigla para kumain. Lalo na pag toxic. Pwede ding magbaon ka nalang.

10. Gawin mo na, now na.

Sa OB, minsan bigla bigla. Sa NSD, hindi pa man ako marunong, ako na ang pinagdeliver ng resident nung baby, madulas, pero nahawakan ko naman nang ayos. Minsan naman, tinawag lang ako sa OR isang madaling araw, napansin kong dalawa lang kami nung residente, ako na pala ang first assist sa C-Section. Akala ko pang 2nd assist lang ako nun. Basta pag andiyan na, gawin mo nalang, tuturuan ka naman nila.

My duty team.
Clockwise from me. Me. JI Makoi, JI Ian, JI Lei, JI OJ, JI Shakes, Dr. Rhaizza, Dr. Mich

May Kulang Pa Ba?

Hindi ko alam kung bakit naghahanap pa ako ng batong ipupukpok ko sa ulo ko. Andito na lahat ng kailangan ko. JI na ako, may boyfriend ako na mahal na mahal ko at mahal na mahal din ako (sabi nya ha), nakakapagshopping ako -- ang dami ko nang bag at sapatos, ang dami ko na ding scrubsuits, uniform at make-up.

Sabi nila, paulit-ulit kang dadaan sa isang pagsubok hangga't hindi mo natututunan ang dapat matutunan. Pag nagawa mo na ang dapat mong gawin, saka ka lang makakapag-move-on.

Kaya nga nandito ako sa medicine eh, kasi nagpaikot-ikot na ako noon, at dito pa din ako dinala ng pagkakataon. Ngayon, may bumabalik na isang aspeto ng buhay ko na iniwan ko para dito. Pagsubok ba ito? O kailangan kong pagsabayin ito? Kaya ko bang pagsabayin ito.

Napapagod na ako sa kakaisip. Gusto ko nang bumalik sa toxic na 24hour duty. At least doon, pasyente lang ang problema ko. Ayan, bumabalik nanaman ako sa almost ten years ago. Magulo ang isip. Hindi mapakali. May kulang pa ba?

Alam ko naman kung anong kailangan kong gawin. Kaso kaya ko ba? May oras ba ako para dito?